In gesprek met....
Marie Hooplot
Even voorstellen.
Mevrouw Marie, is geboren op 15 maart 1921 in het district
Coronie, komt uit een streng katholiek gezin. Zij was getrouwd
met de heer F. Hooplot, overleden op 7 juli 2009. Opgevoed
met een open Bijbel is haar met de paplepel ingegeven hoe
Gods Woorden ingekleurd moeten worden. Dit gaf haar ook
haar 10 kinderen mee. In het gezin werd elke avond de volle
rozenkrans gebeden. Ze kon je ervoor wakker maken als je
een keer vroeg naar bed ging. Zowel in Suriname (Coronie en
Paramaribo) als in Nederland (Rotterdam) heeft zij als
vrijwilligster gewerkt in de kerk. Mevrouw Marie staat bekend
om haar aanstekelijke humor en vrolijkheid. Hiermee kan ze
in gesprek, anderen brengen tot zelfreflectie. Hoewel ze over
alles een uitgesproken eigen mening heeft en daarbij soms
zelfs heel persoonlijk kan zijn, kan ze toch ook goed luisteren
naar wat de ander te zeggen heeft.
Hebt u ooit getwijfeld aan Gods Woord?
Neen, hoewel er in mijn leven moeilijke momenten geweest
zijn. Als voorbeeld denk ik terug aan de dood van mijn zoon
Paul in 1964 op zeer jonge leeftijd. Ik heb mij afgevraagd
waarom dit mij moest overkomen, maar mijn geloof en
vertrouwen in de Heer heeft nooit gewankeld omdat van God al
veel had ontvangen. Zo heeft Hij mij een zus geschonken waar
ik veel steun aan heb gehad. Mijn zus heeft mij toen erg veel
geholpen om mijn vertrouwen in Gods Woord niet te verliezen.
Zij heeft mij toen duidelijk gemaakt dat dit een beproeving was
van mijn geloof in God. De tweede keer dat ik beproefd werd
was in 1986 toen een zoon, net 36 jaar oud, vermoord werd.
Dit heeft mij toen erg aangegrepen, maar mijn geloof bleef
sterk omdat ik toen al veel goeds van God had ervaren. Ik
hoopte dat mijn geloof het zou overwinnen, net zoals na het
overlijden van mijn eerste zoon. Ik herinner mij een gesprek
met pater Vijverberg, die mij kwam ondersteunen. Ik zei tegen
hem ‘De Heer heeft gegeven en de Heer heeft genomen”. Hij
keek toen erg verbaasd. Ik wil niet zeggen dat ik een heilige
ben. Maar door mijn opvoeding, de mensen om mij heen, mijn
diepe vertrouwen op en geloof in Gods Woorden had ik geen
andere keus. En daar ben ik de Heer heel dankbaar voor. Als je
dat beseft, verdwijnen alle twijfels en ben je sterk om zelfs
heel moeilijke momenten te doorstaan.
Wat heeft u aan u kinderen bijgebracht?
Ik heb mijn kinderen grootgebracht met het besef dat er een
God is, op wie je moet vertrouwen, zowel in moeilijke als in
slechte tijden. Weet dat de liefde die je naar elkaar uitstraalt,
dat je die liefde terugkrijgt van God. Wees standvastig en
eerlijk en zorg ervoor dat je de ander geen pijn doet. Dat zijn
de algemene Christelijke waarden en normen. Bovenal heb ik
ze leren bidden: bidden is het hart verheffen tot God. In
hun jeugd baden we gezamenlijk dagelijks voor het naar
bed gaan het Rozenhoedje en bij het opstaan het
ochtendgebed, om God te vragen de dag voor ons allen
te zegenen. Ik denk dat dit alles ons geholpen heeft om
een hecht gezin te blijven. Daar ben ik God dankbaar
voor.
Wat heeft het geloof u in het bijzonder gebracht?
Ik heb geleerd niet haatdragend te zijn. Je doet jezelf wat aan
en belemmert jouw eigen verdere ontwikkeling omdat je te
veel energie gaat stoppen in het onderhouden en in
standhouden van die haat. Die energie kan je beter voor iets
anders gebruiken. Ik zeg niet dat ik een Heilige ben, maar te
lang stilstaan bij wat de ander jou heeft aangedaan is niet
verstandig. Van mijn ouders heb ik meegekregen om
meelevend te zijn met anderen: laat de andere merken dat je
met hem of haar meevoelt. Dit heb ik ook mijn kinderen
meegegeven in de opvoeding.
Wat zou u in uw leven anders gedaan hebben als het
kon?
Ik zou het niet anders gedaan hebben. Ik heb heel veel
ontvangen en daar ben ik dankbaar voor. Ik heb kinderen die
goed zijn terecht gekomen. We zijn tot op heden gevrijwaard
van ernstige zaken en we vormen na zoveel jaren nog een
hecht gezin. Heb leuke kleinkinderen die regelmatig,
ongevraagd en spontaan bij mij op bezoek komen. Wat zou ik
nog meer willen. Ik mis mijn man wel, maar ervaar dat niet als
een ramp omdat hij zolang bij mij is gebleven en aan rust toe
was, en ik hem dat ook graag gunde.
Hoe heeft u als 93 jarige het ouder worden ervaren?
Het lopen gaat Het lopen gaat natuurlijk iets minder maar dat
zie ik als een deel van het ouder worden. Ik ben God dankbaar
dat Hij mij onder zijn vleugels beschermt. Ik luister veel naar
Radio Maria, waar ik veel kracht uit put. Ik krijg ook veel
informatie over het geloof en over zaken waar ik geen weet
van had. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog steeds elke dag
weer iets nieuws bijleer.
Vindt u dat wij erin zijn geslaagd een eigen parochie te
zijn?
Ik vind dat jullie wat meer de nadruk moeten leggen op de
christelijke waarden die wij in Suriname kennen. Meer doen
voor de kinderen en ouderen die slecht ter been zijn en niet
aanwezig kunnen zijn.
Wat wilt u ons tot slot meegeven?
De laatste tijd is er veel veranderd in het geloof. Als katholiek
word je veel meer beproefd dan vroeger en dat brengt
verwarring. Maar wees standvastig in het geloof, bidt dagelijks
een schietgebed tot de Heer en vraagt Hem je dag te zegenen.